Vancouver Island

In 2015 maakten we een zakelijke reis naar Canada. We besloten er een korte vakantie aan vast te knopen, eindigend in Victoria op Vancouver Island. Daar maakten we een tocht op zee en zagen talloze bultruggen en orka’s. Heel indrukwekkend. Dat bracht ons op het idee om bij een bijzondere gelegenheid onze kinderen dat ook mee te laten maken. Die gelegenheid was er in 2020.

In september 2019 gingen we naar het reisbureau. We vertelden wat ons doel was. Onze adviseur zei meteen: “Dan moeten jullie zeker ook naar de Knight Inlet Lodge gaan. Dat ligt in een berenreservaat.” Dat werd het plan. Via het bureau gingen we in zee met Travel Trend. Na een paar weken was het hele plan rond en kon de voorpret beginnen. Een paar maanden later kwam Covid, nog een tijdje later ging het reisbureau failliet. Dat is allemaal opgelost. In de zomer van 2022 was het zover.

We vlogen met KLM naar Vancouver. 9 uur vliegen en 9 uur tijdverschil. Het Westin Bayshore Hotel heeft gelukkig heel goede bedden. We keken uit op de haven met veel activiteit van cruiseschepen en watervliegtuigjes. Ernaast ligt Cardero’s, een traditioneel restaurant midden in de jachthaven.

Oversteek per ferry

Een dag later haalden we twee huurauto’s op en reden naar Horse Shoe Bay voor de ferry naar Nanaimo. Na een mooie boottocht reden we in noordelijke richting. We lunchten in Parksville aan het strand. Prachtig uitzicht. Daarna over de 19A door de wijnstreek naar Campbell River voor de overnachting.

Knight Inlet Lodge

De volgende morgen reden we naar de luchthaven voor watervliegtuigen vlakbij. Stel je er niet teveel van voor. Een parkeerplaats in het weiland, een kleine houten keet voor het inchecken en een aanlegsteiger. In een prachtig oud vliegtuigje vlogen we in een half uur naar de Knight Inlet Lodge. Die ligt in een fjord van het Canadese vasteland en is alleen door de lucht of over het water bereikbaar. Het is een drijvend hotel, voorzien van alle gemakken. Een uur na aankomst begon onze eerste excursie. We maakten boottochten, wandelden in het regenwoud, klauterden naar uitzichtpunten, gingen beren spotten en kajak varen. Geweldig aardige en zeer deskundige mensen. Het hotel telt maar 18 kamers. We waren met ongeveer 30 gasten en bijna net zoveel medewerkers. Aan werkelijk alles was gedacht. Zwemvesten, regenpakken (niet nodig gehad want het was prachtig weer), laarzen, wandelstokken, verrekijkers. Dat was prettig, want in zo’n watervliegtuig kun je maar heel weinig meenemen. We zagen beren, orka’s, arenden en herten. De samenkomst van gletsjerwater, rivierwater en zeewater zorgde voor een prachtig beeld. Het eten was uitstekend, de bedden ook. Om 10 uur gaat de generator uit en is het helemaal stil. Na een lange dag buiten val je zacht deinend meteen in slaap. Twee onvergetelijke dagen later vertrokken we in omgekeerde richting.

Victoria

Van Campbell River is het ongeveer 4 uur rijden naar Victoria over de enige snelweg op het eiland. We stopten in het plaatsje Ladysmith. We belandden in de Fox & Hounds, met prima pub food. Daarna door naar het Delta Ocean Pointe Hotel in Victoria. Opnieuw uitzicht op de haven met aan de overkant het zeer Engels ogende parlementsgebouw van British Columbia en het klassieke Empress Hotel. De volgende ochtend checkten we in op de “4 Ever Wild”, een grote catamaran, voor de walvistocht waarmee het allemaal was begonnen. Geen orka’s deze keer. Wel bultruggen, zeehonden, zeeleeuwen, visarenden en zelfs een zeeotter. ’s Avonds aten we bij “Wind cries Mary”. De naam is ontleend aan een nummer van Jimi Hendrix uit 1967. Het gaat over de ruzie met zijn vriendin Mary nadat hij kritische opmerkingen over haar kookkunst had gemaakt en ze met slaande deuren was vertrokken. Wij hebben heel lekker gegeten.

Vancouver

Terug naar Vancouver. Dit keer via Swartz Bay en Tsawwassen. We waren ruim op tijd en konden daardoor een uur eerder met de ferry mee. Een prachtige tocht tussen allerlei eilandjes door. De tijdwinst gaf ons de ruimte om nog naar de Capilano Suspension Bridge in Noord Vancouver te gaan. Heel toeristisch, maar wel bijzonder. Terug in Vancouver pikten we de voorbereidingen van de Vancouver Pride mee. Het afscheidsdiner was bij Cioppino’s. Een goed Italiaans restaurant. Pino is de chef en eigenaar. Hij is afkomstig uit Zuid-Italië. Toen hij hoorde dat wij grote Italië liefhebbers zijn, werd het helemaal een mooie avond.

De terugvlucht verliep evenals de heenreis vlekkeloos. Op Schiphol en Vancouver International Airport waren we beide keren in ruim een uur overal doorheen. De nachtvlucht terug werd vergemakkelijkt door de economy comfort stoelen met extra beenruimte

Tot slot

Het was onze eerste reis met Travel Trend. Vast niet de laatste. Het was een vol programma met een groep van 7 mensen. Dan is het heel fijn als alles klopt. In de ruim 2 jaar dat we er mee bezig waren veranderde er stiekem toch het nodige. Steeds werd dat door de mensen van Travel Trend vriendelijk voor ons opgelost en aangepast. We hebben in die tijd met veel verschillende mensen contact gehad. Iedereen bleek steeds prima op de hoogte. Dat is een extra compliment waard bij alle bijzondere omstandigheden waarmee we te maken kregen. We hebben 10 prachtige dagen gehad, maar mooie herinneringen voor jaren.